"Ik word zo woedend dat ik iedere Jood die ik tegenkom een puntig mes los door de keel wil rammen", schreef Herman Brusselmans naar aanleiding van de genocide in Gaza in zijn column. Achteraf verduidelijkte hij dat de passage – net als veel van zijn schrijfsels – uiteraard niet letterlijk genomen moet worden.

Ondanks die uitleg heeft hij de afgelopen heel wat boze reacties gekregen. Daarom pakt hij het deze week in Humo anders aan.

"Ik denk dat ik met terugtrek uit de loop van de wereld", schrijft hij. "De woorden die je erover spreekt of schrijft, zijn toch maar dorre kreten uit een tongloze mond."

"Je kunt je opwinden, je gekwetst voelen, doordrongen zijn van woede, ten prooi vallen aan wanhoop, en je kunt dat beter ondergaan binnen de vier muren van je eigen biotoop en er – behalve je geliefden – niemand mee lastigvallen. Want als je dat wel doet, word je verpulverd door hoon, verslagen door onbegrip, en in een hoek geduwd waarin je nooit hebt thuisgehoord.”

Daarom gooit hij het over een heel andere boeg en gaat de rest van zijn column over het weer, de natuur en een iced latte. "Laten we ons daarmee bezighouden, terwijl we ons verder en verder verwijderen van de loop van de wereld", klinkt het.