"De eerste keer verloren we ons kindje na twaalf weken en de tweede keer na zeven weken. Dat was verschrikkelijk. Bij mijn tweede miskraam waren we net op weekend in Brugge. We hadden er zo hard naar uitgekeken, want we brengen al zo weinig tijd samen door. Maar net toen liep het mis...", zucht Valeska in Story.

"En dan werd Niels de dag erna ook nog onwel: hartritmestoornissen, zei de dokter. Hij moest meteen geopereerd worden aan zijn hart. (denkt na) Misschien had het verlies van ons kindje een impact op Niels' hart."

"Helemaal in het begin van mijn zwangerschap vreesde ik dat het weer op een miskraam zou uitdraaien. Ik kreeg opnieuw een bloeding en herkende meteen de symptomen: een koortsachtig gevoel, misselijk worden en bloedverlies. Ik was helemaal van de kaart", doet Valeska haar verhaal. 

"Ik heb die avond zelfs wijn gedronken omdat ik echt dacht dat we onze baby weer kwijt waren. Maar de gynaecologe kon ons snel geruststellen: het hartje klopte. Ik heb geweend van blijdschap! Al waren we de eerste drie maanden nooit echt gerust. Ik checkte altijd of ik geen bloed verloor en we gingen telkens met een bang hartje naar de gynaecologe."