Stijn Steels deed een hartverscheurend verhaal. "We wisten op voorhand dat dat dé koers moest zijn voor ons, want met Wout (Van Aert) hadden we iemand die hoog kon eindigen. We leefden er al lang naartoe. En dat gebeurt er zoiets. Dan spat alles uit elkaar”, citeert Sporza hem.

"De rest van de dag was een nachtmerrie. Wat een droomdag had moeten worden werd de zwartste dag."

"Ik was zelf al betrokken bij een eerste valpartij. Michael riep toen nog naar mij: "Komaan, weer vertrekken." Even later zag ik bij de 2e kasseistrook iemand van de ploeg aan de kant liggen. Aan de manier waarop hij lag, wist je: dat is echt niet goed."

"De rest van de dag heb ik bijna de hele tijd alleen gereden. Je zit in een roes en blijft fietsen. Tot je hoort: "Komaan, doe het voor Michael!" Als de mensen al weten dat het erg is..."

"Toen ik aankwam op de piste zag ik een verzorger met tranen in zijn ogen. Dan weet je al dat het wellicht slecht zal aflopen. Maar wanneer nieuws uitblijft, ga je gaandeweg toch weer hopen."

"Tijdens het eten kregen we dan het verschrikkelijke nieuws: hij is overleden. Dan zakt de grond onder je voeten weg. Ik ben blij dat ik dat nieuws met de ploeg heb kunnen verwerken."