De wedstrijd KV Kortrijk-Moeskroen was op vrijdag 11 mei een minuut of vijf bezig, toen Anthony Van Loo plots neerzeeg. Het waren akelige beelden, vooral omdat hij hartpatiënt is. Hij voetbalt sinds 2008 met een ingeplante defibrillator, nadat bij een controle bij zijn toenmalige club Roeselare vastgesteld werd dat hij kampte met hartritmestoornissen.

“Ik voelde drie kleine tikjes, ter hoogte van mijn hart. Ik besefte meteen: mijn defibrillator probeert mijn hartslag terug onder controle te krijgen", vertelt Van Loo in Het Laatste Nieuws. "Maar het lukte niet: door de hoge hartslag - 300 slagen per minuut, is achteraf gebleken - voelde ik me slap worden. De energie stroomde echt weg uit mijn lichaam. 'Coach', heb ik nog geroepen, en dan kreeg ik een schok. Zevenhonderd volt. Aangenaam is dat niet - je moet maar eens aan een prikkeldraad voelen, en dat maal tien.”

“Er is littekenweefsel gegroeid op mijn hartspier. Dat is de kern van het probleem. Daarom moet ik dus geopereerd worden op 27 juni: Pedro Brugada zal proberen zoveel mogelijk van dat weefsel weg te nemen, en dan zou het beter moeten zijn - voor de rest van mijn leven."

“Het is nog lang tot eind juni, ja. Ik zie op tegen de operatie, want los van de ingreep aan mijn hart, moet de defibrillator ook verplaatst worden. Dat is pijnlijk, want daarvoor moeten mijn buikspieren doorgesneden worden.”

Van Loo moet nu beslissen of hij na de operatie doorgaat met voetballen of stopt. “Pedro Brugada zijn advies zal doorslaggevend zijn. Als hij 'stop' zegt, dan stop ik. Is alles veilig, ga ik door. Is er een 'maar', zullen we thuis toch eens goed moeten praten. Natuurlijk is de mening van mijn vrouw Evelien belangrijk."