"Ik denk wel dat ik een andere kijk heb op relaties dan de meeste mensen”, vertelt Jelle Cleymans. “Of dat te maken heeft met de echtscheiding van mijn ouders, dat heb ik mij ook al afgevraagd. Grootouders langs vaders kant gescheiden, grootouders langs moeders kant gescheiden, mijn eigen ouders gescheiden. Het zou kunnen. Al zijn wij heel liefdevol grootgebracht."

"Ik ben mijn ouders voor één ding heel dankbaar, dat is dat ze allebei onafhankelijk van elkaar altijd zeggen 'ik zou met niemand anders liever kinderen willen hebben dan met die persoon.' En ook al zijn er discussies geweest, moeilijke momenten, zeiden ze altijd: 'Maar het is een hele goede mama. En het is een hele goede papa'."

"En dat is eigenlijk wat je als kind wil horen. Dat die twee mensen je heel graag wilden, je nog altijd heel graag zien en elkaar nog altijd graag zien als de ouder van hun kind. Wat er voor de rest tussen die twee mensen gebeurt, dat is nu eenmaal hoe de dingen gaan, hoe de wereld draait. Als ik verhalen hoor over vechtscheidingen, denk ik, 'schaam u, schaam u diep'."

Zorgen voor elkaar

"Ik heb mezelf een tijdlang wijsgemaakt dat ik geloofde in het ideaalbeeld van de liefde, die ene persoon die speciaal voor jou is weggelegd. Maar eigenlijk geloof ik er niet in. Ik denk echt niet dat het zo werkt. Liefde is iets totaal anders dan wat jonge mensen zich inbeelden. Hoe ouder ik word, hoe meer ik overtuigd ben dat een relatie vooral draait om zorgen voor elkaar.”