“Mijn ouders wisten het wel”, klinkt het bij Willy Sommers. “Mijn moeder heeft het toch een paar keer gezegd: hoe is het met Annemieke? Dan zei ik ‘goed’, want ik kreeg wel elk jaar foto’s door van Truus (de mama van Annemie). Zo zag ik die evolutie.” Uitstallen op kantoor durfde hij ze niet. “Die lagen in een geheime schuif. Maar ik keek er wel vaak naar. Zo zag ik haar elk jaar wat veranderen.”

De eerste en enige keer dat Willy Sommers zijn dochter ontmoette was eerder toevallig. “Ik had een optreden in De Gavers in Schendelbeke. En plots komen er allemaal kindjes rond mij staan voor foto’s en handtekeningen. Op dat moment komt een meisje naar mij en zegt ze: ‘naar het schijnt ben jij mijn papa.’ Ik heb die nog gezocht maar ze verdween in de massa.”