Het klikt niet tussen Wim Ravell en zijn zoon Andy Peelman. Die laatste wil absoluut geen contact meer met zijn vader. Dat komt bijzonder hard aan bij hem.

"Blijkbaar heeft hij als klein manneke uitdrukkingen van mij overgenomen. Onbewust, wellicht, want die jongen kan niet echt herinneringen meer hebben aan mij. (laat een stilte vallen) Ik heb altijd alles gedaan om Andy nog te kunnen zien", zegt Wim in Dag Allemaal. 

"Hij heeft geen juist beeld van mij. Maar de dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen. Je probeert er positief onder te blijven. (knikt) Ik ben blij dat m’n zoon veel op tv komt en carrière maakt. Ik heb respect voor hem. En ik voel vooral trots. Zijn kracht als tv-persoonlijkheid is z’n spontaniteit. Hij doet zich nooit anders voor dan hij is. Dat heeft hij van mij. Hij is helemaal zoals ik, merk ik nu."

"Maar goed, hij wil me niet meer zien en dat respecteer ik. Al is het ontberen van m'n zoon een pijn die nog harder snijdt dan m'n fysieke pijnen. Maar als ik naar 'Andy Op Patrouille' kijk, voel ik mij zo trots. Hij doet dat fan-tas-tisch. Veel beter dan Luk Alloo. En hij mag zichzelf zijn, geen personage zoals in 'De Buurtpolitie".