Voor Herman Brusselmans is schrijven een therapie. “Ja, maar ik hoef niet per se iets van me af te schrijven. Het is belangrijk dát ik schrijf. Ik heb het nodig. Pas op, ik ga ook graag wandelen met Lena of koffiedrinken, maar als puntje bij paaltje komt, voel ik altijd weer de drang om te schrijven”, legt hij uit in Het Nieuwsblad.

“We leven niet in een prettige tijd. Mensen zijn zuur, verveeld, onbeleefd en angstig. Laatst ging Lena uit met Aquí (hun Spaanse adoptiehond, nvdr.) en toen dat beestje op een privé-grasperkje snuffelde, duwde de eigenaar haar gewoon omver, de rijweg op. Begrijp je dat nu?” 

“Ach, ik geloof niet dat de mensheid ten onder gaat. Niet aan het coronavirus, niet aan een kernoorlog, zelfs niet aan Trump. Wat me zorgen baart, zijn al die mensen met burn-outs en psychische problemen."