“Willy was na een controlebezoek aan cardioloog Pedro Brugada gewoon terug naar huis gekomen”, vertelt Cindy in Dag Allemaal. “Hij moest een medicijn nemen om zijn hartkloppingen te verminderen, maar daar kreeg hij hoofdpijn van. Ik moest net de kinderen van school gaan halen, maar het maalde door mijn hoofd: wat als er nu toch iets gebeurt?”

“Ik heb toen professor Brugada gebeld en hij zei direct dat het ernstig was”, gaat Cindy verder. “Hij had tegen Willy gezegd dat hij zich beter meteen liet opereren, maar hij wilde niet luisteren. Hij wilde toch gaan optreden. ‘Daar zal ik dan eens een stokje voor steken’, zei ik toen tegen de professor.”

Cindy kreeg Willy uiteindelijk zo ver om toch naar het ziekenhuis te gaan. “Ik heb me wel even kwaad gemaakt ja, maar wat moest ik doen? Willy is geen klein kind, hé. Maar hij had zoveel hoofdpijn en werd steeds bleker, ik vertrouwde het niet. En toen professor Brugada zei: ‘Ik zou hem echt niet laten optreden’, is het allemaal heel snel gegaan.”

Naar de spoed

“Er moest zoveel ineens gebeuren, ik deed alles op automatische piloot. Luna moest naar de jeugdbeweging, Luka had training... Ik heb snel eten klaargezet voor de kinderen, maakte een valies voor Willy en heb hem vervolgens binnengebracht.”

Willy pruttelde op dat moment niet meer tegen. “Hij zag intussen zo wit als een tafelkleed en de hoofdpijn werd steeds erger. Ik denk dat hij blij was dat professor Brugada het heft in handen had genomen. Hij hakte in Willy’s plaats de knoop door voor de fans en de organisatoren.”

“Optredens afzeggen, dat is moeilijk voor Willy. Hij kan geen nee zeggen, dat is het grote probleem. Maar ik zei: ‘Wil je nog verder met ons? Dan ga je nú binnen. Daarna kan je dan nog tien jaar werken. En anders zal je er misschien de gevolgen van moeten dragen.’ En dan zaten we op de spoed, werden er cardiogrammen gemaakt en begon de operatie. Ik heb drie kwartier lopen ijsberen in de gang.”