“Ik vind dat er een groot is tussen bevriend zijn met je kind en het opvoeden”, zegt Jeroen Meus in Dag Allemaal. “Ik heb daar met m’n vrouw vaak discussies over. Ik probeer Georges erg bewust op te voeden. Als we naar het Atomium gaan, laat ik hem de bollen tellen en leg ik hem uit dat het gebouwd werd toen België negen provincies had. Niet uit betweterigheid, maar om hem zo veel mogelijk te leren.”

“Dat zorgt soms voor conflict”, bekent Jeroen. “Bovendien hebben we er maar één, waardoor mijn vrouw nogal makkelijk zegt: ‘Laat hem doen, ocharme.’ Niks ocharme! Hij moet het leren, anders wordt hij binnenkort blootgesteld aan een samenleving waartegen hij niet gewapend is.”

Stéphanie is dus wat minder streng met Georges dan Jeroen. “Maar als ik hem iets vraag, doet hij het ook direct. Als mijn vrouw hem iets vraagt, moet ik mij vaak moeien: ‘Georges, mama heeft dat nu al drie keer gevraagd.’ Georges is een zalig kind, wij hebben een heel goeie band, maar mijn voornaamste bekommernis is om hem goed af te leveren.”

“Steph is de rustige, het verstand. Ik geloof meer in slaan en zalven. Als we Menserger-je-niet spelen, wacht zij om een pion van Georges weg te spelen. Ik klets hem gewoon van dat bord. Hij moet leren verliezen, leren incasseren. Ik moet hem voorbereiden op de klappen van het leven.”