“Sinds ik opnieuw aan de slag ben gegaan als zorgkundige, begrijp ik beter dan ooit waarom zoveel vrouwen worstelen met de combinatie van werk en gezin. In geen tijd is er helaas weer veel stress in mijn leven geslopen”, vertelt Nuria in Story.

“Ik moet om het weekend werken, maar ook de zogenaamd ‘vrije’ weekends beantwoorden in het geval van Stijn en mij niet aan de definitie. Mijn niet-werkende weekends – dat is een correctere term – staan immers helemaal volgepland... tot in mei, alsjeblieft! Zo’n strak schema zorgt voor extra stress. De kunst is ermee te leren omgaan of het op zijn minst te ondergaan.”

“Ik denk dat het voor veel mama’s herkenbaar is als ik zeg dat ik me weleens schuldig voel tegenover mijn kinderen als die weer eens een hele dag tussen vier muren zitten”, bekent Nuria. “Die momenten wil ik dan overcompenseren wanneer ik wel tijd kan vrijmaken, door bijvoorbeeld een wandeling met hen te maken.”

“Tuurlijk denk ik dan ook aan mijn prachtige hoge berg wasgoed die geduldig op mij ligt te wachten. Maar dat wil ik beschouwen als bijzaak. Ik wil genieten van het hier en nu, van de mooie kleine momenten met mijn jongens, zonder stress. Al geef ik toe dat ik er vooraf vaak tegenop zie om de kleintjes klaar te maken en mezelf aan te kleden. Dat is zo’n gedoe... Tegen dat die twee mannen klaar zijn, sta ik alweer in het zweet en zou ik al opnieuw moeten gaan douchen.”