Recent toonde Walter Michiels enkele blauwe plekken op Facebook. Die zijn er nu niet meer. “Ik recupereer redelijk’, knikt hij in Dag Allemaal. “Maar toen dat pas gebeurd was, dacht ik echt dat ik nooit meer zou kunnen zien.”

“Wat er gebeurd is? Ze hebben mij onder ’n bus geduwd.” Maar wie zijn ‘ze’? “Niet te veel vragen ineens, alsjeblieft. Ik ben dat niet meer gewoon. Laat mij maar wat babbelen.”

Heeft Walter geen schrik dat hij op een bepaald moment in de gevangenis zal belanden? “Welke gevangenis? (maakt zich kwaad) Het zijn rukkers daar in de rechtbank. Nietsnutten!” 

Walter daagt ook nooit op voor de rechtbank. “De commissaris van Kessel-Lo heeft voor de rechtbank gezegd dat ze geen probleem hebben met mij. Maar in Leuven houdt niemand daar rekening mee. En er is nog ’n reden waarom ik mij daar niet laat zien: omdat ik geen goesting heb om mij te laten trekken door een hele batterij fotografen. Hallo, ik ben geen attractie om je aan te vergapen, hé!”