Laura begrijpt wel waarom ze aan Sonny gekoppeld werd. “Ik heb iemand nodig die mij tot rust kan brengen. Ik heb de neiging om te veel hooi op mijn vork te nemen. Sonny kan voor die rust zorgen, hij is ook heel aangenaam in de omgang. Omgekeerd houdt hij van de brute Laura: what you see is what you get”, zegt ze in Story.

“Dat, plus het feit dat we allebei sportief en creatief zijn. Als interieurarchitect ontwerp ik de winkels en beursstanden van Casa, Sonny tekent tattoos. Zelf heb ik er ook. Eentje als eerbetoon aan mijn moeder, die ik op mijn zevende verloor aan kanker, en dan nog een met de namen van mijn broers en zus.”

Laura heeft één biologische broer, en een halfbroer en -zus. Maar ze zijn hechter dan die termen doen vermoeden. “Ik maak geen onderscheid, ik beschouw de zoon en dochter van mijn stiefmama Ilse en papa als mijn échte broer en zus. We zijn vier verschillende karakters, maar kunnen elkaar niet missen”, vertelt ze in het weekblad.

Laura verloor haar mama toen ze zeven jaar was. “De herinneringen vervagen stilaan, en daar heb ik het soms moeilijk mee. Haar geur, haar stem, de blik in haar ogen... Er resten mij alleen een afscheidsbrief en een trouwfilm waarop ze te zien is. Op een leeftijd dat je zelf aan kinderen of trouwen denkt, wordt het des te pijnlijker. Ik heb nu eigenlijk meer last van het gemis dan vroeger. Mijn trouwdag had ik graag met mama gedeeld.”

“Gelukkig heb ik papa als mijn rots in de branding. Dat heb ik tijdens dit experiment nog meer beseft: papa is de man van mijn leven. Tijdens mijn puberteit hebben we veel ruzie gemaakt, maar hij stond dag en nacht voor me klaar. Hij is een goed mens, alleen soms een softie.”