Corona - "Geen idee waar ik dat virus heb opgelopen" - had Walter Grootaers zwaar te pakken. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis van Lier en lag er op de dienst intensieve zorg. "Daar heb ik een vijftal dagen gelegen. Het kunnen er ook zes of zeven geweest zijn. Ik ben wel altijd bij bewustzijn gebleven, maar was te suf om de dagen te tellen", vertelt hij in Het Laatste Nieuws.

Echt grote schrik dat het fout zou aflopen heeft hij nooit gehad. “Omdat ik een grenzeloos vertrouwen heb in onze gezondheidszorg. Ik voelde ook dat men in het ziekenhuis van Lier heel goed was voorbereid. Ik wil trouwens een pluim geven aan het personeel daar en aan alle andere zorgverstrekkers. Die mensen leveren fantastisch werk. Uit de korte gesprekken die ik af en toe voerde met dokters en verpleegkundigen bleek dat zij zelf ook bang zijn om besmet te geraken. Om dat dan van je af te zetten en zieke mensen te helpen: chapeau."

Op Intensieve mocht Walter geen bezoek ontvangen, en dat viel hem zwaar. "Misschien was die complete isolatie voor mij nog wel het meest akelige. In principe kwam er zelfs maar om de zes uur verpleging langs, tenzij in noodgevallen. Tja, dan duurt een dag lang. Op den duur geraak je een beetje 'ontmenselijkt'. Omdat ik geen greintje energie in mijn lijf had, kon ik ook niks meer zelf. Zelfs om me te wassen had ik hulp nodig. Die afhankelijkheid van anderen viel me best zwaar.”

Het gaat ondertussen beter met Walter. “Sinds midden vorige week kan ik opnieuw mijn plan trekken én ben ik weer thuis. Ik slaap voorlopig in de logeerkamer en moet afstand houden van mijn gezin, maar het is toch al een hele verbetering. Af en toe kan ik zelfs al eens kort buitenkomen met de hond."