Annie Geeraerts was veertien toen WOII uitbrak. Deze coronacrisis roept bij haar erg wrange herinneringen op aan de oorlog. “Ook toen waren de straten verlaten, mochten we niet buiten zonder vergunning of geldige reden en moest je aanschuiven om de supermarkt binnen te mogen. De gelijkenis met de oorlog is echt niet ver weg. Ik denk wel eens: ‘Ga ik dat nu allemaal opnieuw moeten meemaken?’”, vertelt Annie in Dag Allemaal.

“Dit is eigenlijk een soort oorlog, maar op een ander niveau. We zitten gevangen, kunnen niet weg en zijn beperkt in ons doen en laten. Gelukkig moeten we onze lichten niet dimmen ’s avonds.” Bij Annie overheerst het gevoel van onzekerheid. “Over hoe dit gaat eindigen. Plannen maken heeft momenteel niet veel zin, en dat is vervelend.”