“Verbondenheid hebben Luc en ik altijd belangrijk gevonden. Soms lijkt het wel alsof we een Siamese tweeling zijn. We kunnen bijvoorbeeld niet lang zonder elkaar. Als we aan het werk zijn, bellen we wel twee of drie keer per dag. En niet één keer ervan is er te veel aan”, vertelt Bart Kaëll in TeVe Blad.

“Het gebeurt zelden dat we uitgepraat zijn. Je hebt koppels die aan de keukentafel geen twee woorden wisselen, maar ons overkomt dat niet. Enkel in de auto gebeurt het soms dat het gesprek stilvalt, vooral als we moe zijn. Erg is dat niet, want we genieten ook van de stilte samen.”

“Ik wil graag gezond oud worden, en samen met Luc gezond oud worden: mentaal én fysiek. In mijn hoofd heb ik het überromantische idee dat we op hetzelfde moment onze laatste adem uitblazen”, zegt Bart. “Als Luc eerst sterft of ik kom eerst te gaan ... Het verdriet voor diegene die achterblijft, zou veel te groot zijn.”