"Bij aankomst in de instelling kreeg ik een microfoon opgeprikt, ik stapte binnen en stelde mezelf voor: 'Hallo, ik ben Stefaan, acteur. Wie bent u?' Het antwoord was: 'Ik ben Dennis, ik ben vijf keer veroordeeld als pedoseksueel.' Op dat moment versteende ik. Dit was de enige 'case' waarvan ik op voorhand voor mezelf had beslist: dat niet”, vertelt Stefaan Degand in Het Laatste Nieuws.

“Ik wou meteen weer naar buiten wandelen, maar ben toch blijven zitten. Uiteindelijk heb ik uren met hem gepraat. Over zijn delicten, zijn jeugd, zijn ziekte, zijn leven. Op sommige momenten heb ik het gesprek serieus moeten afblokken. Bijvoorbeeld toen hij in detail begon te beschrijven wat hij met sommige kinderen had gedaan. 'Stop, gast. Dit is erover, hier heeft niemand een boodschap aan.'"

Het werd een moeilijk en ongemakkelijk gesprek van bijna vier uur. "Ik voélde te veel: van empathie naar woede, van afschuw naar ongemak. En dat soms binnen de minuut. Doordat ik geen emotionele balans vond, maakte ik zelfs onnozele grapjes - dat heb ik ook bij bankdirecteurs of notarissen. 'Spijtig dat het geen Kinder Bueno is', zei ik over een bordje speculaasjes dat bij de koffie kwam."

Degand vond het moeilijk om hoogte te krijgen van Dennis. "Hij is een extreme narcist. Bij elke uitspraak vroeg ik me af: meent hij dit of is het gespeeld? Hij beschouwt zichzelf als ziek, maar tegelijk begrijpt hij niet waarom zijn gedrag niet getolereerd wordt in onze maatschappij. Ik heb hem gezegd: 'Ik ben rechter noch beul. Maar ik ben natuurlijk ook een mens én een vader van een dochter van vijf. Ik maak je kapot als je ooit één vinger naar haar zou uitsteken.'"

"'Dat begrijp ik', zei hij dan. Maar wanneer ik hem even later vroeg wat hij als eerste zou doen, mochten de poorten van de instelling openzwaaien, dan antwoordde hij met één afgemeten, ijskoud woord: 'Kermis.'"