“Ik probeer nog altijd om in élke handeling en élke dialoog iets van mezelf te stoppen. Op een andere manier kan ik het niet: zodra acteren gewoon tekstverwerking wordt, stopt het voor mij”, zegt Leah Thys in HUMO. “Ook na 25 jaar speel ik Marianne nog met mijn eigen emotioneel archief. Al mijn geluk en al mijn pijn zitten in haar.”

Toch zou Leah Thys iets pittigere verhaallijnen willen waar ze tanden in kan zetten. “Ik merk dat het blijkbaar niet zo evident is om stevige verhaallijnen te vinden voor de oudere personages. Marianne is een oma, maar soms denk ik: oma’s doen nog wel meer dan alleen op hun kleinkinderen passen.”