“Ik moet eerlijk toegeven dat het aanvoelt als een bevrijding”, zegt Mathias Vergels over deze periode. “We zijn toch in een andere wereld terechtgekomen. In de vorige wereld stond alles op voorhand vast. Ik kende mijn agenda tot in september volgend jaar. Er was geen seconde dat ik kon uitblazen. Nu is er ineens veel tijd. En tijd is vrijheid.”

Mathias liep voor deze periode tegen zijn grenzen aan. “De laatste drie jaar zat ik op een sneltrein, en die stopte niet. Ik klopte dagen van twintig uur. Vakantie was er niet meer bij. Ik had in januari nog eens een halve dag vrij en ik was zo ziek als een hond. Mijn lijf had rust nodig. Je zal me niet horen zeggen dat de lockdown alleen maar positief is, verre van, maar er hangen ook veel positieve dingen aan vast.”