“Hij was mijn steun en toeverlaat in de politiek”, zegt Margriet Hermans in Dag Allemaal. “De laatste maanden klaagde hij over pijn in zijn benen en zijn aders, maar hij was daarvoor in behandeling. In het verleden kreeg hij al een overbrugging aan zijn hart en een stent in zijn hals om de bloedtoevoer naar zijn hersenen te verzekeren. Vorige week zou hij onder de scanner gaan...”

Maar dat onderzoek heeft hij niet meer gehaald. “Eigenlijk had hij die scan zelfs al eerder moeten ondergaan, maar door de coronacrisis werd dat onderzoek op de lange baan geschoven. En toen was het te laat... Ach, Jan was een veel te brave mens, hij wilde de dokters niet ‘lastigvallen’. Verdomme, hé! Ik voorspel dat er nog slachtoffers zullen vallen omdat mensen niet meer naar de dokter willen gaan.”

Jan is gestorven aan een beroerte. “Een uurtje daarvoor had hij nog een berichtje gestuurd naar mijn andere broer, die jarig was. Daarna ging hij een kruiswoordraadsel invullen. Opeens hoorde mijn schoonzus hem zwaar ademen. Zijn laatste adem... Ze heeft toen in paniek naar mij en mijn broer gebeld, die de MUG heeft verwittigd. Toen wij ter plaatse kwamen, waren ze hem al aan het reanimeren. Maar het mocht niet baten. Het is een troost dat hij niet heeft afgezien. Op een paar seconden was het afgelopen.”

Margriet Hermans is met zes kinderen thuis. Jan is de eerste van hen die overleden is. “Het komt nu wel erg dichtbij. Dat is heel confronterend, want nu is het de beurt aan onze generatie. De dagen na zijn overlijden is dat toch dikwijls door mijn hoofd gegaan: wie is de volgende? Ik heb dat intussen al een beetje kunnen loslaten. Frank niet, hij zit daar wel een beetje mee. En zonder de coronacrisis was Jan er misschien nog geweest...”