"Die uitzending is het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik was er ook totaal niet op voorbereid. De laatste keer dat ik Christophe had gezien, was op mijn verjaardag, een week voor zijn dood. Dus had ik me op die dag gefocust. Ik ben toen naar zijn graf gereden, heb daar zitten bleiten, ben naar huis gereden, heb een glas gedronken en lang gefacetimed met mijn beste vriendin. Ik had mijn 'rouwdag' gehad, dacht ik", vertelt Siska Schoeters in Het Laatste Nieuws.

 

"De dag voor de verjaardag stuurde Anda, de vrouw van Christophe, een berichtje naar de WhatsApp-groep van de beste vrienden. 'Ik ga hier morgen filmpjes en foto's van Christophe delen, maar ik verwittig liever, want misschien kan je het niet aan.' Ik keek er eerlijk gezegd naar uit. Maar toen ik die ochtend om zeven uur op de VRT naar het eerste filmpje keek - Christophe die in de zee met zijn zoontje speelt - kreeg ik een klop van de grootste hamer ooit. Ik ben beginnen te wenen en ik ben niet meer gestopt.”

 

“Tussen elke plaat ging ik aan de kant staan om niet in beeld te staan janken, soms heb ik zelfs presentaties moeten overslaan. Sabine Hagedoren was er voor het weerpraatje en die zei: 'Manneke, het ga nie, hé?' En toen zei ze dat ik me geen zorgen hoefde te maken, dat dit elk jaar zou terugkomen. Want ik maakte me wel zorgen. 'Hoe kan dat nu?', vroeg ik me af. 'Heb ik het zo slecht verwerkt? Heb ik het van me afgeduwd?' Ik ben diezelfde avond nog naar mijn psycholoog gereden om erover te praten."