Kat Kerkhofs blikt in Humo terug op het overlijden van haar vader. Het brengt haar naadloos ook bij haar moeder. Het is iemand voor wie ze veel bewondering heeft.

“Mijn moeder was de vrouw in de schaduw van die flamboyante jongen. Tenminste zo werd het gezien: voor mij kwam dat niet overeen met de werkelijkheid.”

“Mama is altijd het baken geweest, de boei. En ik vind de persoon die thuis de boel rechthoudt per definitie nog interessanter dan voor de vrolijke zwerver voor wie dat gedaan wordt.”

Het doet Kat plots ook iets beseffen. “Het is gek, toch: ik heb me altijd verzet tegen dat passieve vrouw-van-beeld, maar ik ben er vervolgens ook in beland - door samen te zijn met een bekende voetballer.”