“Ik ben blij dat ik al zou ben. Dat ik geen kinderen heb”, zegt Hugo rechtuit. Het is geen uitspraak die voortkomt uit afstand of onverschilligheid, maar uit wat hij rondom zich ziet gebeuren. “Als ik zie hoe sommige kinderen tegen hun ouders praten. Echt erg.”

Kerstavond zonder strijd

Voor Hugo roept dat vooral beelden op van momenten die voor velen herkenbaar zijn, maar voor hem nooit realiteit werden. “En dan op kerstavond”, zegt hij, “ ‘Doe die gsm weg! Eet je bord leeg! Blijf aan tafel zitten!’ ” Het zijn zinnen die volgens hem te vaak door woonkamers galmen op momenten die eigenlijk warm zouden moeten zijn.

Hij zegt het zonder spot, eerder met verwondering. Het contrast tussen hoe feestdagen bedoeld zijn en hoe ze soms verlopen, valt hem op. En precies dat heeft hij nooit gekend.

Lees ook: Hugo voelt dat er iets aan het veranderen is na de dood van Nicole

“Dat is mij en Nicole bespaard gebleven”

Die gedachte brengt hem vanzelf bij Nicole, zijn grote liefde. “Dat is mij en Nicole bespaard gebleven”, zegt hij. Niet als oordeel over anderen, maar als een gedeeld leven dat op een andere manier werd ingevuld.