Het is een moeilijke periode voor Joren Dumont en Ianthe Tavernier. Zowat de hele dag door is Lélo tegenwoordig aan het huilen. Haar ouders hopen dat het een fase is, maar die duurt nu al wel érg lang.

"Het is even wat veel. We zijn echt heel moe", zegt Ianthe in de podcast 'Oeps baby!'. Terwijl Joren elke dag gaat werken, blijft zij thuis met Lélo, en dat maakt dat ze tegen de avond telkens stikkapot is.

Korte nachten

Tegen acht uur 's avonds, na een dag vol gekrijs, valt Lélo gewoonlijk in slaap, waardoor Joren en Ianthe meestal ook maar meteen naar bed gaan. In het beste geval krijgen ze dan vijf uur slaap. Tegen 1 uur, is het tijd om haar te voeden, en dat duurt algauw een uur. 

"Drie uur later weer en dan is het tijd om op te staan om te gaan werken. Dat begint toch wel zijn tol te eisen. Op dit moment vind ik het de zwaarste periode ooit", geeft Joren toe.

Overdag slaapt Lélo bovendien amper. "We zitten in de piek. Als ze wakker is, is het een moeilijk moment. En als ze in slaap valt, is het meestal maar voor een half uurtje. Het is écht moeilijk. We kunnen er wel mee lachen want we zijn twee positieve mensen, maar het is verdomd hard tegenwoordig."

Lees ook: Joren Dumont en Ianthe Tavernier zijn het rats vergeten: "Hoe gênant is dit?!"

Een grote impact op hun relatie

Dat alles heeft weegt enorm op de prille relatie van Joren en Ianthe. "Onze emmer zit best vol van dat geween, dat gejammer en die vermoeidheid. Als er dan een dingetje gezegd wordt dat verkeerd valt of te hard binnenkomt, loopt je emmer al over", zegt die laatste.

Ook het feit dat er gewoon geen tijd is voor romantiek én dat er wel wat meningsverschillen zijn over hoe je een kind opvoedt, zorgt ervoor dat het een heuse relatietest is. 

"Dat botst soms. Dan moet je allebei open genoeg staan om te luisteren naar de mening van de andere en samen tot een visie te komen. En dat is soms nog moeilijk, omdat we allebei een beetje koppig zijn."

Die ruzies geraken altijd wel opgelost, maar kan soms even duren. "Ik vind dat we erover moeten waken dat we elkaar niet helemaal verliezen", concludeert Joren dan ook.