Jitske Van de Veire herinnert zich nog heel goed het moment dat haar ouders besloten om uit elkaar te gaan. “Het moment dat je vertelde dat je wegging, kan ik me nog zo goed herinneren”, zegt Jitske tegen haar vader Peter Van de Veire. “Ik weet dat ik heel trots was dat ik toen voor de eerste keer strafstudie had.”

“Ik kwam thuis en jij was daar, maar mama niet meer en de zussen ook niet. Ik zei aan je dat ik iets moest vertellen. Jij antwoordde dat je mij ook iets moest vertellen.”

Jitske wist toen al wat er aan de hand was. “Ik zag meteen dat het klaar was. Dat moment is voor mij een soort van breekpunt geweest. Dat nog altijd pijn als ik erover babbel. Er komen dan altijd tranen in mijn ogen.”

“Ach, mensen scheiden. Dat is logisch. Jullie waren niet meer gelukkig samen, daar kan je niets aan doen. Maar op dat moment stopte het en veranderde alles. Dat is zo zot om mee te maken.”