Charlotte kijkt met gemengde gevoelens terug op het avontuur. Ze merkt dat ze ondanks alles zichzelf is gebleven. “Ik geloof nog altijd in het beste van een mens, dat is niet veranderd,” zegt ze. “En daar ben ik blij om. Ik ben geen verzuurde vrouw geworden door ‘De Verraders’.”

Toch kwam ze zichzelf geregeld tegen. “Ik schrok er alleen van dat ik soms zo emotioneel werd, vooral wanneer mijn onzekere kant getriggerd werd.”

De sfeer bij ‘De Verraders’ liet weinig ruimte om te ontspannen. Volgens Charlotte werd ze voortdurend herinnerd aan de spanning in het spel. “Je hoort continu: alles wat je zegt, kan tegen je gebruikt worden.” Dat zorgde ervoor dat de groep onder constante druk stond.

Het meest confronterende vond Charlotte dat ook kijkers haar onzekerheid konden zien. “Mijn familie en vrienden kennen die kwetsbare kant van mij wel, maar dat ineens heel Vlaanderen dat kan zien, daar lig ik soms wakker van.” Die gedachte blijft haar nog altijd bij.

Charlotte probeert de ervaring een plaats te geven. Ze is dankbaar dat haar omgeving haar goed kent, maar beseft tegelijk dat het programma deuren opent naar een veel groter publiek. Hoe ze daarmee omgaat, ontdekt ze stap voor stap.