Dieter Coppens voelt zich als een vis in het water in het bos en geniet dan ook enorm van zijn drie dagen rust in 'Door de bomen'. Toch heeft hij er ook een moeilijker moment: de drie dagen zonder prikkels of gezelschap zetten hem aan het denken.

Wanneer hij op een ochtend een boek leest in zijn bed, moet hij aan zijn vader denken, die dat ook regelmatig doet. Hij merkt dat hij meer en meer trekjes van hem begint te krijgen.

"Ons vader deed altijd iets onnozels als hij in de tuin liep en we keken naar hem. Hij viel dan neer, of hij mankte, het was altijd iets. En ik moet zeggen: je eigen publiek wat entertainen, dat probeer ik ook te doen. Niet dat er altijd mee gelachen wordt", geeft hij toe.

"Mijn oma zei altijd: 'Jullie komen snel na ons.' En dat is zo, die generaties schuiven snel op." Het is een gedachte die hem duidelijk raakt: hij moet de tranen uit zijn ogen vegen.

"Als ik daaraan denk, word ik lichtjes nostalgisch. Daar kan ik echt wat triest van worden. De tijd vliegt, het is nu te doen. Oma en opa zijn al weg. Dan heb je je ouders, dat zijn de volgende."

Als kind kon hij moelijk vatten wat de dood was, maar intussen weet hij dat die bij het leven hoort. "We hebben allemaal al mensen verloren. Ik ben heel dankbaar dat ik mijn ouders nog heb en dat ze nog altijd gezond zijn.", zegt hij in tranen.