Kat vertrok met een bang hart aan de tocht. “Ik dacht dat ik dood zou gaan”, vertelt ze aan Het Laatste Nieuws. “Maar nu kan ik vrolijk terugblikken op het avontuur omdat alles goed verlopen is.”

“Ik heb de makers oprecht gemaild: ‘Beloof me dat ik niet zal sterven.’ Ik heb zelfs gezocht naar een mogelijkheid om niet te hoeven vertrekken en hoopte stiekem dat ik een been zou breken of zwanger zou worden, want dan had ik een geldig excuus om af te haken.”

Het doemdenken van Kat bezorgde haar enkele uren voor vertrek zelfs nog een paniekaanval. “De schrik zat er diep in”, zegt ze. “Toen ik mijn zoontje Ciro al in bed had gestopt en besefte dat ik hem drie weken niet zou zien, ben ik beginnen huilen.”

“Ik wilde mijn kind geen drie weken achterlaten en missen. Heel mijn lichaam schreeuwde: ‘Luister naar je intuïtie en doe het niet.’ De angst voor wat mis kon lopen, nam de drang naar het avontuur over. De programmamakers toonden begrip en vonden niet dat ik overdreef.”

“Het was mijn mama die me uiteindelijk over de streep trok om het toch te doen. Mijn afwezigheid heeft Ciro niet getraumatiseerd. Dat viel beter mee dan verwacht. Daarom heb ik me na deze reis voorgenomen om voortaan wat minder angstig in het leven te staan.”