Maria Walschaerts werd op 17 mei 2014 dood gevonden in haar slaapkamer door haar zoon: Ze was verkracht en vermoord. Via DNA onderzoek kon één jaar later Hardy als moordenaar en verkrachter worden aangewezen. De advocaten van haar nabestaanden tekenden vooral een contrast tussen slachtoffer en dader tijdens het proces. Beiden leden aan de ziekte Parkinson, maar gingen er op tegengestelde manieren mee om.

Hardy werd afgeschilderd als narcist, duivels, profiteur. Maria was op alle vlakken het tegengestelde van haar aanvaller. Vancoppenolle: ‘Aan de ene kant Maria, de engel, aan de andere kant Hardy, de duivel. Zij altijd bescheiden op de achtergrond, hij een narcist ‘ikke en de rest kan stikken’. Maria leefde voor anderen, Hardy profiteert van anderen. Maria leefde volgens de regel ‘vader en moeder zult gij eren’, Hardy steekt alles op zijn ouders. Maria, een echt familiemens, wilde altijd ruzies ontwijken, niet klagen, Hardy is in alles haar tegenpool’.

Gunter Francis liet de jury duidelijk merken dat de nabestaanden van Maria niet geloofde in Hardy’s verdediging dat hij ontoerekeningsvatbaar handelde door zijn ziekte. Hij handelde doelbewust. De gruweldaden die Hardy heeft begaan warden veroorzaakt door zijn psychopate persoonlijkheid. ‘Hij heeft nagedacht over de locatie. Hij is gepakt en gezakt vertrokken naar een weerloze oude dame om zijn pijnen en frustratie op haar over te brengen en haar leven te beëindigen. Gij zijt daar verantwoordelijk voor, mijnheer Hardy, niet uw ziekte’, Aldus Francis.