Al heel haar leven is Julie Van den Steen ongelofelijk streng voor zichzelf. Ze vindt het daarom erg moeilijk om naar zichzelf te kijken op televisie. Pas de laatste jaren begint ze te beseffen ze dat vaak onnodig hard is voor zichzelf en dat dat kwalijke gevolgen heeft voor haar levenskwaliteit.

Ook toen ze haar kindje verloor tijdens de zwangerschap, legde ze de verantwoordelijkheid bij zichzelf. "Ik weet in tussen dat ik niet zo mag denken, dat zo'n drama een morbide speling van de natuur is, en toch slaag ik er nog altijd niet in om die ene gedachte helemaal klein te krijgen: heb ik zélf iets verkeerd gedaan?", vertelt ze in Humo.

Toen het net gebeurd was, kreeg ze van de mensen rondom haar veel clichés te horen. Woorden als "Het is dat het zo moet zijn" of "Beter zo dan een kindje met een zware beperking."

Ze vond dat vreselijk en verzette zich tegen dat idee. "Néén, het had niet zo moeten zijn!", dacht ze zelf. "Maar nu, twee jaar later, begin ik in te zien dat die clichés stuk voor stuk kloppen", bekent ze. "Het voelt nog altijd niet helemaal zo, maar rationeel zie ik het wel in."