Frans Bauer trekt in Dag Allemaal zijn conclusie. “Ik heb geleerd om niets meer als vanzelfsprekend aan te nemen. Dat geluk ook pijn kan doen, als je afscheid moet nemen.”

Er is nog iets dat de zanger geleerd heeft. “Ik heb ook geleerd om dingen niet op de lange baan te schuiven. Als je ouder wordt, zie je steeds vaker mensen om je heen ziek worden en zelfs wegvallen… Vaak hebben ze dingen uitgesteld en is het nu te laat om ze nog te doen.”

Het heeft Frans wel aan het denken gezet. “Vandaar mijn nieuwe levensmotto, dat ik op m’n vijftigste heb omarmd: niemand krijgt een nieuwe morgen beloofd. Ik pluk nu elke dag en geniet van m’n gezin.”

“Weet je, geluksmomenten kun je vinden in zowel positieve als negatieve dingen. Toen ik afscheid moest nemen van m’n vader, was ik heel gelukkig dat ik erbij kon zijn. Maar de geboorte van mijn kinderen overstijgt alles. Niets heeft me gelukkiger gemaakt. De geboorte van je kindje is als een diamantje dat je leven lang mooi blijft.”